Type and press Enter.

Clooney is een fenomeen

Met zijn altijd-ironische blik zou je bijna geneigd zijn om George Clooney niet serieus te nemen. En jazeker, het feit dat hij kaskrakers maakt en redelijk stereotype films als Ocean’s Twelve doet, pleit niet voor hem. Maar het is slechts schijn.
Clooney gebruikt die films om kunstzinniger projecten te financieren. Zo tilde hij het ambitieuze, gecompliceerde en zeer geslaagde Syriana van de grond. Die film gaat over de machtsstrijd in het Midden-Oosten. En met regisseur Steven Soderbergh was hij de laatste tijd (naast de Ocean’s-films) ook erg actief.
Zo maakte het tweetal ook Solaris en The Good German, twee rolprenten die ik pas heb gezien. De ironische grijns van Clooney is verdwenen in Solaris. Het is een bewerking van het gelijknamige science-fiction-boek van de Poolse schrijver Stanislav Lem, waarin iemand naar een ruimtebasis wordt gestuurd om daar problemen op te lossen. In wezen is het een liefdesgeschiedenis, legt producent James Cameron (de regisseur van Titanic) uit. Zal best zo zijn, maar het is vooral een prachtig geacteerd en geënsceneerd verhaal.
Regisseur Soderbergh legt op de ‘making of’ uit dat hij steeds weer andere dingen wil doen, andere genres uitproberen. Dus ging hij verder met The Good German, een zwart-wit-film met Clooney en Cate Blanchett in de hoofdrollen. Ook die rolprent zou je als liefdesverhaal kunnen betitelen. Maar het is vooral een ode aan echte cinematografie, wars van effectbejag. Een intrigerend verhaal, dat net als Solaris en Syriana het verdient om gezien te worden. Cynisch genoeg werden vrijwel al die films een flop, en moest het platte Ocean’s Thirteen redding brengen.