Laten we eerlijk zijn: er zijn maar heel weinig platen die van begin tot eind erg goed zijn en die een plekje verdienen in de categorie Mijlpaal. Ondanks het enorme aantal albums dat elk jaar wordt uitgebracht, is het verdomde moeilijk om een top 10 van beste platen van 2005 te maken. En zeker als je de meetlat ter hoogte van Mijlpaal legt, kom je niet verder dan hooguit twee kandidaten.
X and Y van Coldplay was misschien niet zo goed als de voorganger A Rush Of Blood To The Head. Maar bij nadere beluistering zijn er toch zeker een vijftal indrukwekkende composities te bespeuren.
De grootste revelatie was wel Arcade Fire, al kwam hun plaat Funeral al in 2004 uit in geboorteland Canadaen in Amerika. Europa maakte dit jaar kennis met dit wat wereldvreemde, theatrale gezelschap. Geen unieke songs, wel een unieke sfeer, en daardoor erg verfrissend.
In de categorie solide platen komen we bovenaan de lijst Admiral Freebee tegen, een ijzersterk rockalbum. Franz Ferdinand en Sigur Ros deden weer waar ze goed in zijn. Dat deed Oasis voor het eerst sinds lange tijd ook. En de nieuwe dEUS kan bij tijd en wijle ook boeien.
Dan nog wat losse namen. The Editors was een van die nieuwe wave-bands die indruk maakte, net als Kaiser Chiefs. The Decemberists maakte een fascinerende folkrockplaat. The Tears is nieuw, maar eigenlijk ook niet, want een re?ncarnatie van Suede. Nog steeds net zo’n hoge kwaliteit liedjes trouwens. En Millionaire dook op hun tweede album in de stonerrock. Ontoegankelijk, maar wel de moeite waard en ongehoord sexy.