Wat doe je als regisseur na het succes van de romantische komedie Amelie? Voor Jean-Pierre Jeunet stonden ineens de deuren van de grote filmbonzen open en de Fransman benutte het buitenkansje: met een megabudget draaide hij Un long dimanche de fiancailles, een romantisch oorlogsdrama.
Wat doe je als regisseur na het succes van de romantische komedie Amelie? Voor Jean-Pierre Jeunet stonden ineens de deuren van de grote filmbonzen open en de Fransman benutte het buitenkansje: met een megabudget draaide hij Un long dimanche de fiancailles, een romantisch oorlogsdrama.
De overeenkomsten met Amelie zijn legio: de hoofdrol is wederom weggelegd voor Audrey Tautou, de film zit weer vol met voice-overs en kleine verhaalijntjes met rare details over het leven van nog vreemdere mensen. Maar vooral is het thema hetzelfde: het naieve geloof in liefde en de zoektocht daarnaar.
Al is de toonzetting deze keer heel anders. Deze keer is niet Parijs het toneel, maar de loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog. Daar is Maneche, de geliefde van Mathilde (Audrey Tautou), ter dood veroordeeld vanwege zelfverminking. Hem wordt weilswaar gratie verleend, maar dat bericht bereikt door een corrupte bevelhebber nooit de frontlinie. Waardoor Maneche uit de loopgraven richting Duitsers wordt gegooid.
De gevechtsscenes zijn in harde, blauwe kleuren geschoten. Gruwelijk zijn de verwondingen die Jeunet toont: in de oorlog is geen tijd voor rooskleurige beelden. Het contrast is groot met de beelden van na de oorlog. Want Mathilde blijft geloven dat haar Maneche het slagveld overleefd heeft. Un long dimanche… gaat dan ook vooral over haar zoektocht naar haar geliefde. Beelden die geschoten zijn in zachte, warme kleuren, om het contrast met de gruwelen van de oorlog nog scherper weg te zetten.
In de nieuwste film van Jeunet komen de donkere kanten van de mens genoeg naar boven. Liegen en bedriegen, moord en doodslag uit pure wraak, het komt allemaal voorbij. Maar Un long dimanche… is toch vooral weer een naief aandoend eerbetoon aan de ware liefde. En wederom een proeve van bekwaamheid van Jeunet, die Amelie hier overtreft.