De westerse wereld keek halverwege de jaren negentig even de andere kant op toen in Rwanda een ongekende volkerenmoord gepleegd werd. Honderdduizenden Tutsis werden door de Hutus binnen enkele weken afgeslacht. De rest van de wereld was ondertussen vooral bezig met Kosovo en andere brandhaarden. Rwanda stond niet hoog op de (economische) agenda.
Het was mede daarom niet makkelijk voor Terry George om een budget te krijgen voor Hotel Rwanda. De film vertelt over Paul Rusesabagina, die als manager in een hotel werkt. Dat oord wordt door de blauwhelmen van de Verenigde Naties beschermd op het moment dat de vijandigheden uitbreken in Kigali, omdat het complex vol zit met westerlingen. Maar op het moment dat die geevacueerd zijn, blijft er slechts een handvol blauwhelmen over om de inwoners van het hotel te beschermen.
Dat is hard nodig, omdat Paul als een echte weldoener onderdak biedt aan honderden gevluchte Hutus en Tutsis. Dankzij zijn contacten, maar vooral vanwege een staaltje omkoping, weet hij steeds weer zichzelf en anderen in veiligheid te brengen. De gruwelijkheden worden door regisseur Terry George draaglijk gehouden, doordat hij de slachting zonder al te veel close-ups filmt. Al zijn er genoeg momenten die op het netvlies van de kijker gebrand zullen blijven.
Hotel Rwanda is indrukwekkend en ontroerend. Maar niet onvergetelijk. Daarvoor ontbreekt de spanning, blijven de karakters van de hoofdrolspelers net even iets te vlak. Maar de film verdient wel enorm veel aandacht, al was het maar uit schaamte omdat de rest van de wereld toekeek bij deze slachting.