Leuk speelgoed, muziekinstrumenten. Zeker als je het aan een stelletje enthousiaste, jonge Ierse honden kado doet. Zo kreeg Fergal Matthews een drumkitje om op te rammen, Hillary Woods een basgitaartje om mee te oefenen en Mark Greaney een gitaartje om op te raggen.
De laatste had bij zijn geboorte ook nog een engelenstemmetje (type Jeff Buckley) meegekregen. Samen genoeg speelgoed om in 1998 een bandje te beginnen onder de naam JJ72.
Vanaf de eerste demo was het trio (gemiddelde leeftijd net geen twintig jaar) een sensatie op de Britse eilanden. De muziekpers daar benoemde de band na het onlangs verschenen, titelloze debuutalbum zelfs tot Next Big Thing. En toegegeven, JJ72 maakt grootse muziek. Emotionele, midtempo rock zonder complexe songstructuren, gezongen met een soms overslaande stem en af en toe een batterij strijkers om het geheel wat extra grandeur te geven. Soms levert dat hartverscheurende, Keltisch aandoende muziek op zoals in Broken down. Nog vaker laat de debuutplaat echter een trio horen dat zoekende is naar een eigen geluid. Drie talentvolle tieners die nog niet precies weten hoe ze de zeer oorspronkelijke ideeën kunnen reproduceren met hun speelgoed. Met de debuutplaat JJ72 slagen ze net voor het rijbewijs. Nu nog echt leren rijden.