Type and press Enter.

De comeback van Al Gore

In feite, lachte U2-drummer Larry Mullen, betalen mensen geld om een rockshow te zien maar zitten ze uiteindelijk twee uur naar televisie te kijken. Hij had het over de Zoo TV Tour, de briljante multimediale show waarmee de Ierse band twee jaar triomfaal over de wereld trok.
Het was natuurlijk een geintje, maar hetzelfde zou je van de film An Inconvenient Truth kunnen zeggen: je betaalt entree voor een film, maar uiteindelijk zit je naar een gepimpte lezing van Al Gore te kijken. En die voormalige ‘toekomstige president van Amerika’ stond al niet bekend om zijn mediageniekheid. En toch wordt hij in deze film nooit saai. Net zoals de rolprent zelf nooit begint te vervelen. Omdat Gore een ontzettend goed verhaal heeft.
An Inconvenient Truth gaat over het broeikaseffect. Gore betoogt eigenlijk al decennia lang dat de implicaties daarvan veel groter zijn dan velen denken. We willen het niet weten, maar het is zo: het evenwicht in de natuur wordt drastisch verstoord. Als we nu niets doen, stijgt het water in de oceanen bijvoorbeeld met een metertje of zes. Een simulatie laat zien dat er van Nederland dan niet veel over blijft.

Michael Moore zou rond de sterke argumenten een enorm spektakel optuigen. Het hielp bijvoorbeeld Fahrenheit 9/11 om zeep.
Gore en filmmaker Davis Guggenheim laten de wetenschappelijk feiten voor zich spreken: de film is voor tachtig procent een registratie van de lezing. Dat wordt opgetuigd met wat privebeelden van Gore en plaatjes van natuurfenomenen over de hele wereld. Het effect is hetzelfde als tijdens die 1100 lezingen die de Amerikaan de afgelopen jaren hield: als toeschouwer heb je geen enkel argument meer om het ecologische drama te ontkennen en ga je na thuiskomst meteen naar www.climatecrisis.net.