Antwoorden krijg je van het leven zelf, niet van anderen. En soms krijg je helemaal geen antwoorden, lijkt Marco Tullio Giordana te willen zeggen met zijn La Meglio Gioventu (De beste jeugd). Zijn zes uur durende film was oorspronkelijk bedoeld als televisieserie. Maar op het witte doek komen de besognes van de broers Nicola en Matteo Caratia nog beter over. Geen wonder dat La Meglio Gioventu in 2004 de publieksprijs van het Rotterdamse filmfestival won.
Jong en vol idealen zijn de broers in de zomer van 1966. Een onbreekbare band lijken ze te hebben, zo’n typische Italiaanse familie. Maar Nicola en Matteo gaan elkaars keuzes in het leven steeds minder begrijpen. Deels omdat de keuzes van de mannen niet altijd logisch zijn. Deels omdat ze totaal andere karakters hebben.
Tullio Giordana geeft lang niet altijd uitleg over de daden van de hoofdrolspelers. De diepere redenen voor de meest dramatische sc?ne worden nooit duidelijk. Al is het prachtig te zien hoe de broers gevormd worden door de klappen en de kussen die het leven hen uitdeelt.
Op de achtergrond passeren vier decennia Italiaanse moderne geschiedenis. Maar bovenal blijft La Meglio Gioventu een familiedrama waar het moeilijk bij droog te houden is.