Type and press Enter.

Entre les murs: nooit meer voor de klas

Wie ooit nog eens overweegt om les te geven op een middelbare school, moet eens naar Entre Les Murs kijken. De kans is groot dat elke motivatie om voor de klas te gaan staan wel verdwenen is.

Francois Begaudeau schreef een boek over zijn ervaringen op een middelbare school en speelt de hoofdrol in de verfilming daarvan. De acteurs werden grotendeels op diezelfde school gerekruteerd. Entre Les Murs heeft daardoor meer weg van een documentaire dan een film.

Zuigen en treiteren
Dat gevoel van hyperrealisme wordt nog eens versterkt doordat regisseur Laurent Cantet zijn acteurs met de camera bovenop de huid zit. De voortdurende strijd tussen leraar en sommige leerlingen wordt daardoor ook voor de lens tastbaar. Het continue zuigen en treiteren van Esmeralda, of de quasi-nonchalance van de stoere Souleymane. De leraar die geen moment mag verslappen, continu energie in de klas moet steken maar af en toe ook slechts een mens van vlees en bloed blijkt te zijn.
Entre Les Murs schetst vooral heel knap de fascinerende en onmogelijke kanten van het vak. De uitdaging om leerlingen wat bij te brengen, deels op te voeden. Er zijn genoeg studenten die dankbaarheid tonen. Maar als je besluit een kind te nemen, kan het ook een etter blijken te zijn. In die cocktail hoort ook nog een multiculturele likeur, want Francois’ klas zit vol met Marokkanen, Malinezen, Chinezen en andere allochtonen.

Eind goed, al goed?
Ruim twee uur neemt Cantet de tijd voor zijn portret van een schooljaar in Parijs. Zonder te oordelen leidt hij de kijker naar de onvermijdelijke escalatie, plus het traditionele voetbalwedstrijdje aan het eind van het jaar tussen leraren en leerlingen op het schoolplein. Eind goed, al goed, zou je bijna denken, ware het niet dat er weer een schooljaar voor de deur staat.