Type and press Enter.

Best of 2011: de films

Geen lijst zo moeilijk voor mij als die van beste film. Vooral omdat ik in de eerste helft van 2011 zo gruwelijk veel goede films zag. Na de zomer hielden de series Heimat en The Killing te veel beslag op mijn tijd. Dus ja, de beste film van het jaar is van vóór Harry Potter…

10 127 Hours

Visueel spektakel van regisseur Danny Boyle. De man achter Slumdog Millionaire en Trainspotting verfilmde het waargebeurde verhaal over Aron Rolston, die tijdens een survival run in de woestijn bekneld raakte in een rotskloof. De enige uitweg: zelf de onderarm afsnijden.

9 Les Amours Imaginaires

Met J’ai tué ma mère, een soms hysterische film over de relatie tussen een moeder en haar puberende zoon, maakte regisseur/acteur Xavier Dolan een verpletterend debuut. Les Amours Imaginaires is net zo autobiografisch, alleen compleet anders qua toonzetting. Het luchtige verhaal over adolescenten en hun hormonen is hilarisch en pijnlijk tegelijk.

8 Tinker, Tailor, Soldier, Spy

Misschien krijgt Gary Oldman eindelijk zijn Oscar voor zijn rol als de zwijgzame Smiley. Tinker, Tailor, Soldier, Spy is de smaakvolle en trefzekere verfilming van het spionageboek van John Le Carré.

7 Biutiful

Javier Bardem is een van de toonaangevendste acteurs van de laatste jaren. In No Country for Old Men zette hij meesterschurk Anton Chigurh weg, in Mar Adentro acteerde hij de sterren van de hemel vanuit een bed. In Biutiful kwijnt Bardem langzaam weg als ernstig zieke vader annex kruimeldief. Benieuwd naar zijn rol als schurk in de nieuwe James Bond!

6 Never Let Me Go

Bardem mag dan succesvol (geweest) zijn, Andrew Garfield is van de aanstormende garde. In Boy A en The Social Network maakte hij diepe indruk met zijn jongensachtige verschijning. Never Let Me Go was geen kassucces, wat Garfield’s prestatie niet minder maakte. Het is een prachtig liefdesdrama over ethiek. Als de nieuwe Spider Man zal hij echt doorstoten naar het grote publiek.

5 Black Venus

Abdellatif Khechiche is een van de talentvolste regisseurs van dit moment. Dat liet hij al zien in Le Graine et le Mulet, opvolger Black Venus is nog beter. De biopic over Saartje Boermans, een Zuid-Afrikaanse vrouw die vanwege haar schaamlippen en enorme kont een circusattractie werd, is een aanklacht tegen elke vorm van discriminatie.

4 Illegal

De asielproblematiek raakt gewone burgers pas als ze een gezicht krijgt. Door Mauro bijvoorbeeld. Of door Tania, de hoofdpersoon in Illegal. De Belgische film laat onomwonden zien wat een uitzettingsprocedure écht inhoudt. Ideale reclamefilm voor de Stichting Vluchtelingenwerk.

3 Inside Job

Om politieke redenen wilde ik deze documentaire aanvankelijk op nummer één zetten. In twee uur zet maker Charles Ferguson in Jip- en Janneketaal (en bijbehorende graphics) uiteen hoe de kredietcrisis kon ontstaan. De liberalisering van de bankensector in Amerika onder president Ronald Reagan is in zijn visie de as van het kwaad, al is uiteindelijk niemand onschuldig.

2 Somewhere

Sofia Coppola kon me zelden bekoren. Te afstandelijk en bedacht waren haar films. Ook Lost In Translation, ja. Somewhere raakt daarentegen alle goede snaren. Het verhaal over de gevierde acteur Johnny Marco die vooral in hotelkamers leeft, genietend van paaldanseressen, wordt opgediend met veel nonchalance en precies de goede details. Heerlijk om anderhalf uur te kijken naar de leegheid van het bestaan.

1 Black Swan

Het gebeurt zelden dat je al in februari weet wat de film van het jaar wordt. Bij Black Swan kan geen twijfel zijn. Regisseur Darren Aronofsky levert na The Wrestler weer een topfilm af over een einzelgänger die strijdt tegen demonen in het eigen hoofd. Natalie Portman stijgt tot grote hoogten als danseres Nina Sayers, die de kans van haar leven krijgt om de hoofdrol van Zwarte Zwaan te dragen in het Zwanenmeer.