Wat doe je als je tientallen miljoenen hebt verdiend als regisseur van de Pirates of the Caribbean-films? Dan pak je de kans en realiseer je je jongensdroom. En dan krijg je een prettig gestoorde tekenfilm met de prettig afwijkende hoofdrolspeler Rango.
Nou ja, hij heet niet echt Rango. Maar als de kameleon het veilige leventje bij zijn baas noodgedwongen verlaat (hij valt uit diens auto middenin de woestijn), en terecht komt in een verlaten westerndorp, noemt hij zichzelf maar zo. Omdat op de fles drank die hij in zijn hand heeft DuRango staat.
Het gaat er dus een beetje anarchistisch aan toe en dat maakt de film onderhoudend om te zien. Je kunt in het plot ook nog allerlei maatschappijkritiek zien, maar dat lijkt wat vergezocht. Het is veel meer een met zichtbaar plezier gemaakte fantasie van regisseur Gore Verbinski, een verzameling van gekke ideeën, waardoor je eindigt met een kameleon met een existentiële crisis.
Johnny Depp verzorgt de stem van de hoofdrolspeler. Rango brengt meerdere odes aan zijn Caribbean-films, maar er zijn ook tal van verwijzingen naar andere rolprenten. Gelukkig is Rango meer dan een samenraapsel van verwijzingen en persiflages. Het is een eigenzinnige, leuke en soms grappige tekenfilm, die wat verder gaat dan de gelikte feelgood-movies die Disney meestal weet af te scheiden.