Type and press Enter.

‘De rouille et d’os’ is kunstzinnige soap

Aan ongeloofwaardige plotwendingen geen gebrek in De rouille et d’os: een trainster van orka’s die haar benen verliest bij een ongeluk, een licht ontvlambare vader die als illegale straatvechter van zich af mept, en twee totaal verschillende karakters met verschillende achtergronden die toch op romantische manier bij elkaar gebracht worden. Een soap draait er zijn hand niet voor om, maar in de handen van meesterregisseur Jacques Audiard meandert zo’n film toch meer richting kunst.

In 2009 maakte hij het fenomenale gevangenisdrama Un Prophète. Ook daar speelde geweld een hoofdrol, net als in De rouille et d’os. Alain (roepnaam Ali) verdient namelijk zijn geld als portier in een disco, of later als beveiliger. En als illegaal straatvechter. Je moet toch iets als je ineens voor je zoon moet zorgen, omdat je ex-vrouw opgepakt is voor drugshandel.

Stier
Matthias Schoenaerts (bekend van Rundskop) is geweldig op dreef als de lompe Ali, die veel geeft om zijn kind Sam maar hem net zo makkelijk vergeet af te halen van school. Seks is voor hem een middel om het testosteronniveau in zijn lijf weer een beetje te verlagen. Ali is een stier, die niet al te veel nadenkt.
Des te onwaarschijnlijker is het dat hij en Stephanie (Marion Cotillard) zo goed klikken. Zij is van goede komaf, maar depressief na haar ongeluk. Tederheid versus rauwheid, intelligentie versus fysieke kracht: alleen dankzij de acteurs en de zelfverzekerde regie wankelt de film niet over de rand van de goede smaak heen.

Vragen
Mooie cinema dus, al blijft het script aan alle kanten rammelen. Gelukkig is De rouille et d’os geen echte soap: niet alle vragen worden beantwoord, zodat je je aan het eind toch afvraagt wat zich afspeelt in de hoofden van Stephanie en vooral Ali.