Het is het Michael Moore-syndroom: ijzersterke argumenten hebben om je steling te onderbouwen, maar de kracht van de boodschap laten verwateren door holle retoriek en inspelen op onderbuikgevoelens. Het is ook een probleem bij Men Who Stare At Goats, een in potentie hilarisch sterke film over oorlogsvoering.
Dat oorlog voeren meestal een tamelijk krankzinnig idee is, was al langer bekend. Maar de Amerikanen maakten het in de jaren 80 wel erg bont met hun New Earth Army: een speciale, geheime eenheid die door (meestal vreedzame) psychologische oorlogsvoering de tegenstander moest zien te verslaan. Het was een hippiegezelschap, waarvan het bestaan pas twee decennia later werd beschreven door een journalist.
Droogkomisch
Dat uitgangspunt is ijzersterk en behoeft nauwelijks nog narratieve versterking. Maar regisseur Grant Heslov vertelt het verhaal vanit het gezichtspunt van de journalist (gespeeld door Ewan McGregor), die er via voice-over droogkomisch commentaar bij geeft. Alle andere personages zijn net zo uitvergroot en daardoor karikaturaal.
George Clooney is helemaal op zijn plek als oorlogsveteraan annex hippie. En Jeff Bridges, eeuwig herinnerd vanwege zijn vertolking van The Dude in The Big Lebowski, is geweldig als Bill Django, de voormalige leider en bedenker van het New Earth Army.
Hippie
Je ziet de heren bidden voor de aarde, elkaar bloemetjes geven, dansen op rockmuziek, geiten doden met hun ogen en nog veel meer. Krankzinnig, hilarisch en voor het grootste gedeelte waargebeurd. Maar de film opent met de mededeling dat ‘more of this is true than you would believe’.
Aan het einde wil je weten wat nou wel en wat nou niet waar was. In een comedy is dat niet belangrijk, maar wel in een film die gebaseerd is op enkele historische feiten. Men Who Stare At Goats is documentaire en comedy tegelijk. Onderhoudend, maar niet echt effectief, net zoals uiteindelijk het New Earth Army. En wie wil weten wat nou waar was en wat niet, mag beginnen met lezen in de Wired.