De wegen van de Academy die de Oscars uitreikt, zijn ondoorgrondelijk. Kate Winslet kreeg dit jaar het beeldje, maar niet voor haar prachtrol als gefrustreerde huisvrouw in Revolutionary Road. Nee, haar vertolking van Hanna Schmitz in The Reader werd bekroond, en dat is een hele slechte grap.
The Reader is de verfilming van het gelijknamige Duitstalige boek van Bernhard Schlink over Hanna Schmitz, een vrouw die meerdere geheimen met zich draagt. Als begin-dertiger krijgt ze een relatie met de vijftienjarige Michael Berg (in die levensfase gespeeld door David Kross), die haar voor en na de heftige vrijpartijen complete boeken voorleest.
Rechtszaak
Het duo ontmoet elkaar een decennium later weer, als Michael student rechten is en Hanna terecht staat voor een van haar geheimen. Weer twee decennia later wacht Michael (dan door Ralph Fiennes) op haar als ze uit de gevangenis komt en is de levenscirkel rond.
Zo veel drama zou al genoeg moeten zijn voor een mooie, ingetogen film over eeuwige liefde. Maar boekschrijver Schlink propte er veel meer in: de verwerking van de Holocaust, persoonlijke schuldgevoelens, adolescente liefde en bindingsangst, om er een paar te noemen. Geen wonder dat het boek op de aanraderslijst van Oprah Winfrey staat, maar zoveel sentiment is allesbehalve een garantie voor een goed boek of film.
Kluts kwijt
Regisseur Stephen Daldry, die met The Hours en Billy Elliott toch een behoorlijke reputatie opbouwde, greep helaas niet rigoureus in. Daardoor ben je als kijker na enkele minuten al totaal de kluts kwijt. Dat in The Reader vrijwel uitsluitend Engels met een vreemd Duits accent wordt gesproken, maakt het er niet makkelijker op. Maar het wreekt zich vooral dat allerlei thema’s met elkaar vechten om voorrang. Er blijft uiteindelijk geen winnaar over, en dus louter verliezers.
Het enige van hoge kwaliteit is de prachtige fotografie. Aan de styling van Winslet en Kross, die we nog kennen als snel opgroeiende adolescent in het Berlijnse multicultidrama Knallhart, is veel aandacht besteed. Hun naakte lichamen, en dat vaker niet dan wel voor in de eerste helft van de film, worden prachtig belicht. Maar als acteurs komen ze niet of nauwelijks uit de verf. En dan toch een Oscar, tja…