Type and press Enter.

Muzikale hoogtepunten

Eddie Veder van Pearl JamHet is al vaker gezegd: echt unieke concerten beleef je niet elk jaar, en albums die klassiekers worden zijn net zo’n zeldzaamheid. Bovendien is tijd een steeds limiterender factor om concertzalen af te struinen en platenbakken door te worstelen.
Maar gelukkig hebben we Pearl Jam nog. Op plaat al lang niet meer echt interessant. Zet de vijf mannen echter op het podium en de intensiteit knalt er af. Het woord automatische piloot kennen Eddie Vedder en zijn vrienden niet. Een persoonlijke, oprechte ervaring creëren, spelen zoals je jezelf voelt, dus elke avond weer net iets anders, de band uit Seattle heeft het tot zijn handelsmerk gemaakt. De emotionele, soms ingetogen show in Denemarken die een hommage werd aan de mensen die overleden bij het Pearl Jam-concert even verderop in Roskilde in 2001 en het vlammende rockconcert een paar dagen later in Werchter: twee keer een voltreffer, twee maal compleet anders.
Het hoogtepunt van 2007, inderdaad. Al kwam de show van The Editors in Paradiso behoorlijk in de buurt. De muziek van zanger Tom Smith en zijn Engelse kameraden werkt op den duur verslavend. Hun tweede album Every End Has A Start verdient ook een eervolle vermelding. Live is de groep enorm gegroeid: hun optreden was onontkoombaar alleen al vanwege het enthousiasme. Niet te snel laten verzuipen in grote zalen, die jongens.
De festivals waren dit jaar aardig, maar niet historisch. Op Werchter verdienden The Killers, Arctic Monkeys en Damien Rice een stipnotering. Nine Inch Nails claimde die positie op Lowlands. Op een van die festivals zal Zita Swoon ongetwijfeld optreden in 2008. Gelukkig maar, want hun concert in 013 in november was zeldzaam muzikaal.

Tja. Met de platenindustrie gaat het niet geweldig goed. Artistiek was 2007 ook geen klapper. Opvallend was vooral het grote aantal teleurstellingen. Sommige media probeerden grote namen nog wel aan te prijzen, maar uiteindelijk was het nieuwe werk van Arcade Fire, Radiohead, The White Stripes, Smashing Pumpkins en Unkle toch geen hoogtepunt in de respectievelijke carrières.
Hoe anders was dat bij Nine Inch Nails. Year Zero is een terugkeer naar de kille, snoeiharde industrial waar Trent Reznor zo goed in is. Met zijn nieuwste album voelt hij de tijdgeest voor het eerst sinds lang weer goed aan. Ook Dave Gahan, zanger van Depeche Mode, stopte zijn tweede album vol elektronica. Iets minder vernieuwend, wel mooi. Net als Wir Sind helden, dat conventionele liedjes schrijft in het Duits.
In de categorie onbekend maar wel goed viel Burial te noteren. Broeierig, gecompliceerd maar net aan de goede kant van de grens tussen spannend en geneuzel. Richard Hawley en Joseph Arthur verdienen een vermelding vanwege hun boeiende singer-songwriter-achtige platen.
Maar 2007 was toch vooral het jaar van de Arctic Monkeys. Favourite Worst Nightmare is meezingbaar van de eerste tot de laatste seconde, zit compositorisch sterk in elkaar en heeft veel in zich om een klassieker te worden. Nou nog wat meer podiumuitstraling (kijk eens naar Franz Ferdinand, jongens) en de wereld ligt echt aan de voeten van de Arctic Monkeys.

Arctic Monkeys

Wir Sind Helden
Richard hawley
Gahan
Burial
Joseph Arthur