Type and press Enter.

De beste films van 2004

Allez, het is volkomen subjectief (en het interesseert niemand wat) maar hier volgt de lijst van de beste films (in alfabetische volgorde) van het afgelopen jaar (waarbij ik moet aantekenen dat ik 5×2 en The Motorcycle Diaries nog niet gezien heb).
– A.K.A.: Britse film over een jongen uit een achterstandswijk, die door papa misbruikt wordt en ervan droomt tot de rijken van de Engelse samenleving begin jaren tachtig te behoren. De upper class dus. Hij ontvlucht daarvoor het ouderlijk huis, ontdekt de jongensliefde en raast op een rampzalig einde af. Bijzondere film, al was het maar omdat de film in split-screen geschoten is: Dezelfde scene ie je tegelijkertijd vanuit drie camerahoeken…
– Elephant:op ijskoude avond in januari in Stockholm viel me een poster op van Elephant, de nieuwste film van Gus van Sant. Ooit maakte hij My own private Idaho, reden genoeg om meteen de bioscoop in te duiken voor zijn nieuwste film, die toen nog niet in Nederland uit was. Het is niet vreemd dat deze rolprent succesvol was op het festival van Cannes: Elephant is een ijskoude douche voor onvoorbereide kijkers zoals ik. De poster oogde namelijk lief (een tienermeisje dat een jongen teder kust), de film is het niet. Het is Van Sant’s afrekening met het drama op de Columbine Highschool.
– Infernal Affairs: van Aziatische films ben ik normaal gesproken geen fan. Infernal Affairs echter boeit van de eerste tot de laatste minuut. In feite is het een ordinaire actiethriller, maar het plot is zo ingenieus en de montage zo flitsend dat je als kijker honderd minuten naar adem hapt. Vooral het eerste half uur is overdonderend.
– Incredibles: Finding Nemo was leuk, maar wel een beetje soft. Bij Pixar, de makers van de vissenfilm, komen ze nu met The Incredibles. Over een stelletje superhelden die geen superheld meer mogen zijn. Prachtig gemaakt, vol humor, verplichte kost dus.
– Kill Bill: iedereen heeft het nog steeds over Pulp Fiction en de snedige dialogen. Echt bekoren kon die film me nooit. In mijn ogen is Kill Bill het absolute meesterwerk van Quentin Tarantino. Gebaseerd op Chinese vechtfilms, maar met een geheel eigen draai en compleet over the top overtreft de regisseur zichzelf. Waar in het eerste deel het bloed rondspuit en afgehakte ledematen door het beeld vliegen, is de tweede helft met een sublieme Uma Thurman ingetogener. Erg knap.
– Mala Educacion: al jaren is Pedro Almodovar een van mijn favoriete regisseurs. Vooral Todo sobre mi madre is ontroerend. La Mala Educacion is eerder intrigerend. Vanwege de drie met elkaar verweven verhaallijnen, vanwege de bloedmooie Gael Garcia Bernal, vanwege het geweldige acteren en vanwege de adembenemende beelden van Spanje.
– Meglio Gioventu: de absolute verrassing van het jaar. Oorspronkelijk bedoeld als televisieserie is dit zes uur durende epos over een Italiaanse familie tussen 1960 en 2000 meeslepend en groots. Niet alleen brengt de film de recente historie van het land in beeld, het laat ook op subtiele wijze zien hoe belangrijk familiebanden in Italie zijn. De slotbeelden van een landhuis in Toscane vormen de ultieme droom voor op zijn minst een lange vakantie.
– Spider Man 2: het eerste deel was al behoorlijk goed, maar het vervolg is (zeer zeldzaam voor sequels) nog beter. De personages zijn nog beter uitgewerkt, het plot breekt alle verwachtingspatronen rond Spider Man en de actiescenes zijn een lust voor het oog. Een van de beste Hollywoodproducties van het jaar en de rode loper voor deel 3 (hopelijk wel het laatste) is al uitgelegd.
– Der Untergang: ongetwijfeld de meest omstreden film van het jaar gaat over het einde van Adolf Hitler. Der Untergang brengt de laatste tien dagen van diens leven in de bunker in beeld. De waanzin, de onwerkelijke sfeer in de straten van Berlijn in de laatste dagen van de oorlog wordt tastbaar.
Alright, dat was mijn lijstje. Sommige films worden trouwens uitgebreid besproken als je rechts klikt op movies. Morgen: de beste albums van 2004. Wees gerust, dat lijstje is een heel stuk korter!