Je hoeft alleen maar naar de foto’s van The Decemberists te kijken om te zien dat de vijf leden van dit gezelschap uit Portland, Oregon prettig gestoord zijn. Hun derde plaat Pictaresque klinkt bij vlagen net zo onconventioneel. Maar omdat de liedjes van zanger/songwriter Colin Meloy in een stevig fundament van folk en rock staan, vormen ze vreemd genoeg toch een eenheid. Sterker: Picaresque is een van de intrigerender albums van het jaar.
In de akoestische liedjes (Eli, From my own true love) klinken The Decemberists als collega-treurders als Belle en Sebastian. Al zal dat ook komen door de melancholieke, Brits aandoende voordracht van Meloy komen. Voordat die stem saai kan worden, tovert de band poppy nummers als The Infanta of 16 Military Wives tevoorschijn, die alleen al vanwege de vrolijk blazende blazers een glimlach op het gezicht van luisteraars doet verschijnen. En heb je ze eindelijk enigszins in wat hokjes, komen ze met The Mariner’s Revenge Song: een dik acht minuten durend avontuur, waarin de accordeon en een heel batterij andere instrumenten je mee naar Rusland nemen.
Picaresque is een meeslepende, theatrale plaat waarin Meloy ook tekstueel weet te overtuigen: de plaat bevat elf soms bizarre, altijd fantasievolle mini-verhaaltjes. Minder donker dan The Arcade Fire, maar net zo rijk aan idee?n en net zo’n grote verrassing. Kortom: kopen die plaat. Want die foto’s van The Decemberists, die kun je niet downloaden…