Type and press Enter.

De vriend van de honden is terug

Drie schijnbaar onsamenhangende verhaallijnen in een film bij elkaar brengen: het is tegenwoordig bon ton in de wereld van de cinema en het levert vaak ook nog mooie rolprenten op. Vorig jaar stal The Hours bijvoorbeeld de harten van de bioscoopbezoekers. Traffic was op hetzelfde principe gebaseerd en de Mexicaanse regisseur Alejandro Gonzalez Inarritu scoorde in 2000 niet alleen in eigen land een enorme hit met Amores Perros.
Inarritu kreeg door het succes de mogelijkheid om in Amerika, met een veel groter budget, aan de slag te gaan. In plaats van Mexicaanse acteurs had hij deze keer de beschikking over wereldtoppers, maar de basis blijft dezelfde als bij Amores Perros: een verkeersongeluk brengt de levens van drie mensen op tragische wijze bij elkaar.
Sean Penn is een wiskundeleraar die vanwege een zwak hart met smart wacht op een transplantatie. Naomi Watts overtuigt als rouwende moeder en Benicio Del Toro maakt zijn faam als een van Hollywood’s meest gevraagde acteurs helemaal waar als de bekeerde ex-gevangene Jack Jordan.
21 Grams start in een waanzinnig tempo waarin de drie verhaallijnen (ook nog eens niet-chronologisch) door elkaar lopen. Gaandeweg laat Inarritu het tempo zakken en vreemd genoeg loopt de spanning dan ook deels weg. Hoe dramatisch het verhaal ook is, echt verrassend zijn de plotwendingen niet meer en ook de karakters ontwikkelen zich niet spectaculair.

Of het de bedoeling was is niet duidelijk, maar 21 Grams moet het vooral hebben van de zaken die je niet ziet. Het uiteindelijke lot van de hoofdrolspelers is bijvoorbeeld niet altijd duidelijk: Inarritu laat het over aan de fantasie van het publiek. Gewaagd bij je debuut in een land waar de bioscoopbezoeker alles graag voorgekauwd krijgt. Ook krijg je geen inzicht in de diepere motieven van Penn, Watts en Del Toro. Het is toch cruciaal om te weten waarom de ex-crimineel Jack Jordan zich tot de Heer heeft gewend. Inarritu komt niet verder dan suggesties.
In Elephant probeerde regisseur Gus Van Sant bewust om niet volledig de motieven van zijn hoofdrolspelers te verklaren. In 21 Grams doet Inarritu het bewust of onbewust. Eén ding hebben beide films in elk geval gemeen: door de ijzingwekkende soundtracks zal vooral de beklemmende sfeer bij de bezoeker blijven hangen.