Less is more, roepen sommigen. Zeker, zegt Anish Kapoor dan, maar more is even more. En dus maakt de Indiase kunstenaar kunstwerken die larger than life zijn.
Als je in één alinea al drie anglicismen nodig hebt om de grootsheid van zijn werk te beschrijven, zegt dat wel wat. Terwijl hij feitelijk meestal sculpturen maakt. Alleen dan op zo’n enorme schaal dat het bijna niet meer herkenbaar is als sculptuur.
Met The Bean (zie foto) bereikte hij in Chicago het summum van zijn spiegelvormen. Nog bekender werd hij met zijn kleivormen die hij continu bijschaaft dan wel, in een groot spektakel, via een kanon afschiet.
In Venetië zag ik ooit op de Biënnale een installatie van hem in een enorme kerk, waar er een soort tornado gevisualiseerd werd door een afzuigingssysteem. Je zou het natuurlijk ook kunnen interpreteren als opstijgen naar de hemel. Naast het Olympisch Stadion in Londen bouwde hij een permanent vlechtwerk van staal, inclusief uitzichtplatform. En in onder andere Tilburg is dan weer heel klein werk van hem te zien, maar net zo intrigerend.
Of zijn werk meer is dan alleen spektakel, daarover kunnen de meningen verdeeld zijn. Je moet het in elk geval zien. Deze hele zomer en najaar in de Martin Gropius Bau in Berlijn met een enorme overzichtstentoonstelling, en op deze site als surprise van de maand juli!
