Type and press Enter.

Zwijgen zegt veel in Tinker, Tailor, Soldier, Spy

Het meest veelzeggend zijn de momenten wanneer er niets gezegd wordt in Tinker, Tailor, Soldier, Spy. Wanneer hoofdrolspeler Smiley bijvoorbeeld innerlijk lijkt te schreeuwen als hij ziet dat zijn vrouw vreemd gaat. Of wanneer de blik van de spionnenchef langs de aanwezigen in de kamer gaat: wie is de verrader?

John Le Carré was zelf actief als spion. Het gaf hem een geweldig voordeel als auteur van spionageromans. Tinker, Tailor,Soldier, Spy is een van zijn grootste successen.

Onbevooroordeeld
Het boek werd eind jaren zeventig al bewerkt tot televisieserie. Dat maakte het extra moeilijk om er een film van te maken. Kijkers zouden immers altijd denken aan de tv-serie en/of het boek, vreesden de producers.
Mede daarom viel uiteindelijk de keus op de Zweedse regisseur Tomas Alfredson, van Let The Right One In. Hij kon onbevooroordeeld te werk gaan, was de hoop. En inderdaad: Tinker, Tailor is een film die prima op zichzelf kan staan, zonder enige voorkennis.

Verrader
Feitelijk draait het ook niet om de vraag wie de dubbelagent is, de mol die ook werkt voor de Russen. Met die vraag houdt Smiley, een geweldige rol van Gary Oldman, zich bezig.
Nee, het is veel meer een portret van menselijk (wan)trouwen. Spionnen blinken daar al niet in uit, in Tinker, Tailor zijn de onderlinge verhoudingen totaal aan gort door overspel, geheime liefdes en de jacht op de beste posities.

Nostalgie
Alfredson kleurt dat in met een nostalgische blik op de jaren zeventig. Het mooie is dat ook de mensen toen terug verlangden naar vroeger, de tijd dat alles kennelijk beter was. Nostalgie is de aard van de mens: wantrouwen is dat ook.