Hij volgt rijkeluiszoontjes uit de disco om hun drugs te jatten en hun vriendinnetjes te verkrachten. Hij gokt ondanks oplopende schulden lekker door op sportwedstrijden. En hij dwingt een verpleegster tot bekentenissen door een van haar patiënten af te sluiten van de zuurstofslang.
Agent McDonagh is geen standaard politierechercheur. Nicholas Cage krijgt daardoor alle ruimte voor zijn specialiteit: het neerzetten van doorgeslagen figuren met een alcohol- en/of drugsverslaving. Bij Cage gaan altijd alle remmen los. Vaak is dat tenenkrommend, maar bij zijn karakter McDonagh past het.
Probleem na probleem
Steeds dieper raakt hij in de problemen in Bad Lieutenant. Het ene probleem wordt afgewisseld door een volgend, nog groter probleem. Vanwege rugpijn slikt de hoofdrolspeler pijnstillers en grote hoeveelheden coke, niet per se een gelukkige combinatie. Soms staat hij op zijn werk te wankelen op zijn benen, hallucinerend over zingende leguanen.
Zijn enige lichtpuntje is zijn vriendin Frankie, een dure en verslaafde hoer gespeeld door Eva Mendes. Zij kan Cage af en toe nog in toom houden.
Hij heeft het hart ook wel op de goede plek. Al in de openingsscène redt hij een gevangene van de verdrinkingsdood in het overstroomde New Orleans. En hij mag veel rottigheid uithalen, uiteindelijk blijft McDonagh een agent met groot rechtvaardigheidsgevoel.
Cultfiguur
Regisseur Werner Herzog maakt van zijn hoofdrolspeler een cultfiguur, net als in 1992 Harvey Keitel werd in het origineel. Beide versies hebben overigens slechts een aantal scènes gemeen. Bad Lieutenant anno 2010 is minder vilein. Een zwarte komedie waarin Cage ongegeneerd en ongeloofwaardig over de schreef kan gaan. Vermakelijk, met visuele grapjes van regisseur Herzog. Maar de echte morele dilemmas van een echte cokesnuivende agent blijven ver weg.