‘There can only be one Gomez’, zo staat in de biografie van hun derde album In Our Gun te lezen. En zo is het maar net. Want het Engelse vijftal is er in vijf jaar tijd in geslaagd met een eigen geluid een volledig unieke plek in de muziekwereld te veroveren.
Wat is zo bijzonder aan Gomez? Om te beginnen het feit dat ze met drie frontzangers werken, die beurtelings de leadvocalen voor hun rekening nemen. Nog specialer is de lui groovende muziek die eigenlijk niet te omschrijven valt. Maar om toch een poging te doen: een combinatie van elektrofunk, blues, rock en disco komt enigszins in de buurt.
Op hun derde plaat In Our Gun tovert het gezelschap weer achteloos dertien nummers uit de hoge hoed. Niks vernieuwends, hooguit weer wat beter geproduceerd en gearrangeerd dan voorganger Liquid Skin. Met het up-tempo Shot Shot heeft Gomez zelfs een aanstekelijke single die regelmatig op 3FM voorbij komt. Maar verder is het de gebruikelijke, eigenwijze mengelmoes van stijlen. Die net als de twee voorgangers na een half uur een beetje begint te vervelen. Ook wat dat betreft is er (gelukkig) niks veranderd. Inderdaad: there can only be one Gomez.