Gelukkig is Beck regelmatig naakt te bewonderen. Op muzikaal gebied uiteraard. Zijn meer poppy albums (Mellow Gold, Odelay) wisselt hij steevast af met breekbare, lo-fi tussendoortjes als Mutations en One Foot In The Grave. En aangezien zijn laatste plaat Midnite Vultures een protserig funkgedrocht was, is het nu weer tijd voor een popminiatuurtje.
Om Sea Change te betitelen als tussendoortje is deze keer echter een hele stap te ver. Sterker: Sea Change is Beck’s beste en belangrijkste album tot nu toe. Afgelopen jaar kwam een einde aan de jarenlange relatie met zijn vriendin. Dat mag erg vervelend zijn geweest voor het wonderkind, het leverde wel een pracht van een treurplaat op. Beck biedt een nooit eerder toegestane blik tot in de donkerste krochten van zijn ziel. Songtitels als Lonesome Tears, Lost Cause en Already Dead zeggen eigenlijk al genoeg. Dat rouwproces wordt begeleid door akoestische gitaren, de snikstem van de treurende Amerikaan en een bed van strijkers en synthesizer. Lees de teksten en lijdt met hem mee. De jongen met de eeuwige babyface is eindelijk een man geworden. En na het beluisteren van zo’n spannende kampvuurplaat heb je nog maar één wens: werden maar meer artiesten getroffen door zulk liefdesverdriet.