‘Kunst is geen wedstrijd’, zeggen winnaars vaak bescheiden als ze een prijs in ontvangst mogen nemen. En of architectuur ook kunst is, daarover verschillen de meningen. Laten we het er op houden dat Herzog en De Meuron ambachtelijke kunstenaars zijn, meesters in de architectuur.
En als je het aan mij vraagt de beste van de wereld. Omdat hun gebouwen esthetisch zijn, omdat ze een verhaal vertellen (bijvoorbeeld het ‘vogelnest’-stadion bij de Olympische Spelen in in Beijing) en praktisch bruikbaar zijn (in tegenstelling tot bijvoorbeeld sommige creaties van Rem Koolhaas).
Maar bovenal hebben ze lef, want ze maken krachtige gebouwen. De prachtige, kleurrijke ‘michelinband’ van een Allianz Arena in München bijvoorbeeld. De uitbreiding van het Küppersmühle Museum in Duisburg, waar ze simpelweg een langwerpige doos bovenop een oude fabriek zetten. Of de wildgestapelde appartementen in de wolkenkrabber 56 Leonard Street in New York, met in de sokkel een kunstwerk van Anish Kapoor.
Belachelijk dus dat de twee Zwitsers nog niet in mijn rijtje surprises stonden!
