Project X kan zo aansluiten in een illuster rijtje: Porky’s Pikante Pretpark, American Pie, en andere puberale onderbroekenlol. Het gaat he-le-maal nergens over, maar is soms onweerstaanbaar leuk.
De film is zelfs zo eenvoudig van opzet, dat de meeste hoofdrolspelers hun echte voornamen gebruiken in Project X. Ook visueel houden de makers het eenvoudig: ze pretenderen dat alle onverkwikkelijkheden door een collega-student gefilmd zijn met een wat schokkerige camera.
Dankbaar onderwerp
Het studentenmilieu dus, altijd een dankbaar onderwerp voor komedies. In dit geval gaat het over Thomas, een nerd die op het punt staat 17 te worden. Zijn vriend Costa belooft hem dat er, ondanks gebrek aan populariteit, genoeg mensen op zijn verjaardagsfeest zullen komen. En in die opzet slaagt hij, uiteraard, met vlag en wimpel.
Dat Thomas’ ouders een weekendje weg gaan, is het enig andere noodzakelijke ingrediënt voor totale chaos. Die ouders staan een dag later alweer op de stoep, overigens, maar dan is het al te laat.
Vlammenwerper
Alleen de vlammenwerper (!?!) is wat overbodig, verder is Project X puberale anarchie op zijn Amerikaans. De Volkskrant heft het vingertje dat het allemaal zo inhoudsloos is. Alsof in elke film een Freudiaanse boodschap moet zitten.
Het is eerder zoals de New York Times schrijft: iedere zeventienjarige heeft het recht, en misschien wel de plicht, om een keer onbeschoft dronken te worden en alle remmen los te gooien. Fight for your right to party? Juist ja!
