Wie naar The American gaat voor de blote kont van George Clooney of voor een actiethriller, zal teleurgesteld worden. Maar de nieuwe film van regisseur/meesterfotograaf Anton Corbijn is wel bedwelmend mooi geschoten.
In Amerika was er behoorlijk veel ophef over de filmtrailer. Die beloofde veel actie, terwijl het aantal schietpartijen op de vingers van één hand te tellen is. Bezoekers voelden zich dus bekocht.
Glimp
Ook diegenen die na het lezen van de recensies voor het eerst het blote achterwerk van sekssymbool George Clooney wilden zien, zullen zich bekocht voelen. Slechts een fractie van een seconde is er een glimp te zien.
Maar de naaktscène was wel een manier van Corbijn om zijn hoofdrolspeler uit zijn ‘safety zone’ te halen. Clooney speelt soms wat gemakzuchtig ironische, nonchalante karakters. In The American komt hij daar niet mee weg. Zijn karakter, huurmoordenaar Jack, zegt nauwelijks iets. Het zijn de details die het verhaal moeten vertellen, en dat vergt veel van de acteur.
Vluchten
Dat verhaal stelt verder niet veel voor. The American, gebaseerd op de roman A Very Private Gentleman van Martin Booth, gaat dus over Jack die aan zijn laatste klusjes bezig is. Anderen zitten hem op de hielen, hij heeft genoeg van het vluchten. En van alle andere nadelen van zijn werk. Want Jack mag geen persoonlijke relaties aangaan vanwege dat werk.
Uiteraard gebeurt dat wel als Jack vlucht naar hartje Italië, naar een plattelandsdorpje. Daar bereidt hij een klus voor een ander voor. Continu heb je het gevoel dat er met die opdracht iets niet in de haak is. Die spanning doet The American op een aangename manier zinderen, maar op een hele andere (rustigere) manier dan het gros van de Hollywood-thrillers.
Prachtige shots
Zo’n regisseur is Corbijn natuurlijk ook niet. Met zijn debuut Control, over Joy Division-zanger Ian Curtis, maakte hij al diepe indruk. Opvolger The American moet het vooral hebben van subtiel acteerwerk én van de geweldige fotografie. Enkele shots zijn qua standpunt en kleurgebruik welhaast uniek te noemen. De streek Abruzzo oogt het ene moment dor, dan weer sprookjesachtig en goudkleurig. Het is een lust voor het oog, al kunnen we alleen om die reden de film niet op de eindejaarslijstjes zetten.