Type and press Enter.

Puberteit tot de derde graad in debuutfilm

Haar burgerlijke vriendinnen. De kaasrestjes in haar mondhoeken tijdens het eten. De manier waarop ze rijdt. Werkelijk alles wat zijn moeder doet, irriteert zoon Hubert. En dat vertelt hij haar ook, in steeds kortere en heftigere zinnen, culminerend in weer een ruzie.

Regisseur Xavier Dolan baseerde zijn debuutfilm J’ai tué ma mère (Ik heb mijn moeder gedood) op zijn eigen jeugd en nam tegelijkertijd de hoofdrol op zich. Hij overtuigt volledig, als regisseur en acteur. Want Hubert is de irritante, zelfingenomen en onredelijke kwast die pubers kunnen zijn. En de film bewijst dat hij het talent heeft op basis waarvan Hubert meent het kleinburgerlijke appartement in Montreal van zijn moeder te moeten ontvluchten.

Waanzin
J’ai tué ma mère is een opeenstapeling van ruzies, altijd tot de rand van waanzin uitgevoerd. Dolan lardeert die hartverscheurende schreeuwpartijen met citaten uit gedichten, of met in Technicolor geschoten herinneringen aan zijn jeugd, of in zwart-wit gedraaide bekentenissen van Hubert in de badkamer. ‘Ik kan honderd mensen bedenken van wie ik meer houd dan van mijn moeder. Maar als iemand haar iets aan zou doen, zou ik hem vermoorden.’
Toch hangt zo’n daad continu in de lucht, want de excessieve haat-liefde-verhouding tussen moeder en zoon werd zelden zo overtuigend in beeld gebracht als in deze film. Mama, een prachtrol van Anne Dorval, is net zo’n borderliner als haar kind. ‘Ik kreeg een vent die wegliep voor de verantwoordelijkheden van het vaderschap’, roept ze.

Explosieve cocktail
Ze manipuleert net zo hard als Hubert. Die kampt niet alleen met de puberteit, maar ook met zijn ontluikende homoseksualiteit. Het is een explosieve cocktail, die zich uit in de ruzies en in de kleurrijke en zwierige filmstijl en in het compromisloze karakter van de film. Het is af en toe bijna te pijnlijk om naar de confrontatie van de twee hoofdrolspelers te kijken. Maar een film die je zo kan raken, is met stip kandidaat voor film van het jaar.

One comment

  1. […] films doen pijn. Ze weten te raken, emotioneren. Met zijn debuutfilm J’ai tué ma mère slaagde regisseur Xavier Dolan daar ruimschoots in: de ruzies tussen de puberende homo en zijn […]

Comments are closed.