Live blijft Pearl Jam onovertroffen, maar het plaatwerk van de band uit Seattle is al jaren op zijn best middelmatig. Na de briljante eerste twee platen Ten en Vs. vond de groep dat ze te populair werd en koos voor een minder toegankelijke koers. Waarbij de mannen vaak vergaten goede melodieën te schrijven.
De concerten zijn nog steeds onvergetelijk, hun laatste platen waren dat niet. Toch is Pearl Jam aan de beterende hand. De vorige, zelfbnoemde plaat (met de avocado-hoes) klonk al een stuk levendiger en uitgerust met betere liedjes. De nieuwste, Backspacer, zet die lijn voort.
Dilemma
Het enige dat echt ontbreekt aan dit nieuwe album is een echt goede single. Het is hetzelfde dilemma als U2’s No Line On The Horizon: goede, coherente plaat maar niet geschikt voor de radio.
De band trapt in hoog tempo af met drie rockers, waarvan Got Some wel het hoogtepunt is.
Daarna gaat de voet van het gaspedaal. Pearl Jam laat eindelijk weer eens zijn melodieuze en introverte kant zien op die momenten.Neem het door zanger Eddie Vedder geschreven, akoestische Just Breathe. Machtig mooi.
Hoop
Het enige dat je na elf nummers en 37 minuten denkt is: met welk nummer kan ik onbekommerd meezingen? Zo’n song, van het kaliber Black of Jeremy, ontbreekt. Maar voor het eerst in een decennium is er hoop dat de mannen ooit nog zulke nummers gaan schrijven.