Placebo maakt half geslaagde doorstart

De eerste tonen van Battle for the sun, de zesde studioplaat van Placebo, zijn even wennen voor de geoefende luisteraar. Gitaren klinken harder en vervormder dan in de laatste tien jaar gewend bij het Brits-Luxemburgse trio.

Toch keert de band daarmee vooral terug naar vertrouwd terrein, in plaats van nieuwe en onbekende plaatsen te verkennen. En dat is op zich geen verkeerd besluit, want Brian Molko en consorten doen weer waar ze goed in zijn in plaats van zich te verdrinken in elektronica en mid-tempo niemendalletjes.

Lusteloos
Het klonk uiteindelijk toch allemaal een beetje lusteloos op de vorige plaat Meds. De onderlinge verhoudingen bleken vertroebeld, drummer Steve Hewitt moest na de tour het veld ruimen. Met een nieuwe slagwerker achter de kit, de begin-twintiger Steve Forrest, klinkt het in ieder geval een stuk energieker.
Eigenlijk klinkt het meer als de oude Placebo, die keurig was verdeeld in snerpende, vileine en harde gitaarsongs aan de ene en trage, depressieve ballads aan de andere kant. Het openingskwartet behoort tot de eerste categorie: opener Kitty Litter is een overstuurde wall of sound, single For What It’s Worth geboren voor de radio en festivalweides. En verder staan er, verspreid over de plaat, een aantal pareltjes (Come Undone) op die langzaam en stilletjes je oor binnendringen. Het zijn de momenten waarop zanger Molko al zijn experimenten met seks en drugs van zich af kan laten glijden.

Zwaktes
Wanhoop niet, ook de klassieke zwaktes van Placebo zijn er nog steeds. De neiging bijvoorbeeld om sommige liedjes dicht te smeren met strijkers en elektronica, of de tragere songs te laten ontploffen in een gitaarorgie (Happy Youy’re Gone). Een wel erg belegen en voorspelbaar trucje inmiddels.
Maar het belangrijkste bezwaar dat je tegen Battle for the sun kunt hebben, is dat er niet genoeg extreem goede liedjes op staan. Het is een stuk beter dan op de vorige platen, maar het niveau van Without You I’m Nothing wordt weer niet gehaald. Geen topplaat dus, maar een meer dan behoorlijke doorstart is het wel.