Type and press Enter.

Franz Ferdinand is goed maar niet briljant

Op Lowlands hoefden ze maar een gitaarriffje in te zetten en de tent lag aan hun voeten. Net als bij een andere publieksfavoriet als Kaiser Chiefs, een band die kwalitatief toch achter blijft bij wat Franz Ferdinand doet.

De onweerstaanbare lichtvoetigheid van klassiekers als Take Me Out en Do You Want To werd altijd gekoppeld aan compositorische en intellectuele diepgang. Meer dus dan de sing-along van de concurrentie.

Vintage Franz Ferdinand
Die lijn trekt het Schotse kwartet door op de derde plaat Tonight: Franz Ferdinand. Eerste single Ulysses is wat minder meezingbaar dan van hen gewend, maar nestelt zich desondanks in je hoofd. No You Girls Never Know is de gedoodverfde tweede single, en herken je meteen van de Lowlands-show. Altijd een goed teken. En Bite Hard, een pianoballad die ontaardt in rock’n’roll is vintage Franz Ferdinand. Net als What She Came For trouwens.
Muzikaal maakt de groep een paar stapjes vooruit. Het geluid is verbreed met meer elektronica, die de songs nog vaker een eighties-gevoel meegeven. Can’t Stop Feeling klinkt als de Engelse versie van Doe Maar bijvoorbeeld. Lucid Dreams duurt acht minuten en ontaardt in een uitgesponnen live jam, helaas zonder knock-out aan het eind. En aan het eind wordt Tonight melancholieker en zelfs akoestisch.

Geen absolute top
En toch. In wat ze doen is Franz Ferdinand vreselijk goed. Maar een genre-overstijgende plaat maken, dat lijkt te veel gevraagd. Daarvoor is de stem van Alex Kapranos te beperkt, en zitten ze te vastgebakken aan hun eigen rockgeluid. Neemt niet weg dat in hun eigen hoekje de band op eenzaam niveau staat, en live absoluut onweerstaanbaar zijn. De festivalwei is alweer te ruiken gelukkig.