Type and press Enter.

Film Aanrijding in Moscou is schamelijk

‘Mijn man zit in een midlifecrisis, mijn oudste dochter in de puberteit, de jongste dochter denkt dat ze in de puberteit zit en mijn zoon wil er niet in geraken’, somt Matty haar leven vol problemen moeiteloos in één volzin op. En tot overmaat van ramp schuift ze haar krakkemikkige auto op de parkeerplaats van de supermarkt ook nog tegen de vrachtwagen van truckchauffeur Johnny.

Met een knal begint Aanrijding in Moscou. Geen betere manier om een bioscoopbezoeker bij de les te houden. En die aandacht verslapt twee uur lang niet, want de debuterende regisseur Christophe Van Rompaey serveert een hartverwarmende schets van veertiger Matty. Aan het begin hangen haar haren futloos en zijn de wallen onder haar ogen onontkoombaar. Een vat vol frustratie, een gif dat Johnny na de botsing over zich heen krijgt. Maar na de scheldtirade draaien de twee om elkaar heen om uiteindelijk onvermijdelijk in elkaars armen te vallen. Dat alles tegen de achtergrond van een achterstandswijk in Gent, waar iedereen het moeilijk verstaanbare lokale accent spreekt.

Hoofdrol
Dat zo’n verhaal niet ontaardt in een aaneenschakeling van clichés, komt vooral door hoofdrolspeelster Barbara Sarafian. Je ziet haar worstelen met de emoties. Ze wil niet toegeven aan de liefdesverklaringen van Johnny, die zich aan haar opdringt. Maar tegelijkertijd beseft ze dat het twee decennia durende huwelijk met haar man, die enkele maanden eerder het huis verliet voor een piepjonge vriendin, misschien wel failliet is.
Haar dochter Vera, een magnifieke rol van Anemone Valcke, schuurt ook nog door het verhaal met vileine opmerkingen van een opgroeiende meid, die haarfijn aanvoelt waar de inconsistenties in het gedrag van de volwassenen zitten. ‘Schamelijk’ (genant), zucht ze elke keer nadat ze weer door het gedrag van moeder, vader of minnaar heen prikt. Vera beseft alleen nog niet dat iedereen in moreel opzicht wel een kruisje heeft, en dat het bij relaties hoort om die van je partner af en toe te accepteren.

Cannes
Dat geldt ook voor Aanrijding in Moscou. Want het script mag af en toe te mierzoet worden, je vergeeft het de regisseur omdat de film met zichtbare liefde gemaakt is. En bovenal zijn het de acteurs die het werk naar het niveau tillen waardoor Aanrijding in Moscou door filmcritici in Cannes gelauwerd werd.