Type and press Enter.

Wall-E ontroert

Pixar is inmiddels een kwaliteitskeurmerk geworden in de wereld van animatiefilms. De Amerikanen leggen de lat voor de concurrentie elke keer hoger en doorbreken en passant elke gelden conventie over animaties: ze blijken dus wel geschikt voor een ouder publiek en bovendien kan zo’n film best twee uur of langer duren.

Het genre is er volwassen door geworden, en Wall-E is de zoveelste stap vooruit. Qua kwaliteit van de beelden kan misschien al niet meer zoveel gewonnen worden, maar ook dit sympathieke wezentje weet zich onmiddellijk in de harten van bioscoopbezoekers te nestelen. En ondertussen wordt de milieuproblematiek aangesneden.
Want Wall-E is, honderden jaren nadat de mens de aarde verlaten heeft, nog steeds bezig met het opruimen van de troep. De mensheid zit zich ondertussen suf te consumeren in een ruimteschip en is zo dik geworden dat ze nauwelijks meer kan bewegen.

Als het ruimteschip een vrouwelijke verkenner (Eva) naar de aarde stuurt, ontdekt die tot ieders grote verrassing Wall-E en een nog levend plantje. Het is het startpunt voor een ontluikende liefde en een avontuur in de ruimte. Maar in feite gaat het daar in Pixar-films niet om: het is gewoon elke keer een bedwelmende, warme wereld waar je je als entertainment heerlijk een avondje in kunt laten opgaan.