Van het ene huis naar het andere. Van Lowlands naar Utrecht naar Berlijn, de stad die in de laatste jaren zo’n beetje een ‘home away from home’ is geworden voor me.
Om te bekomen van de chemokuren ging ik in november en december 2003 twee lange weekeinden naar de Duitse hoofdstad. In april van het daaropvolgende jaar markeerde een periode van tien dagen in Berlijn het einde van de revalidatie en het begin van mijn relatie met mijn vriendje. In 2004 was ik er het laatst, in augustus, als de stad zich op zijn mooist toont.
Het blijft een stad van ongeëvenaarde schoonheid, al toont die zich niet in bijvoorbeeld machtige architectuur. Nee, het goede gevoel van Berlijn heeft vooral te maken met de rafelranden ervan. Op de meest onverwachte plekken kun je weer een ander subcultuurtje ontdekken.
Zoals het stadstrand in Treptow, waar je in een waterbak in de Spree kunt zwemmen (zie foto). Of de Cassiopeia in Friedrichshain, waar voormalige fabrieksgebouwen zijn omgetoverd tot klimwand, skatebaan, concertzaal, biergarten, filmzaal en disco ineen. Of de Schokolade, een afgeleefde kroeg in Mitte (centrum) waar elke dag wel live muziek te beleven valt onder het genot van grote flessen bier.
Het blijft ook een apart volkje, Berlijners. Trekken zich helemaal niks aan van rookverboden. Stemmen vaak rabiaat links. Zijn meer dan gemiddeld homoseksueel. Zijn meer dan gemiddeld dakloos danwel punk of beiden. Zijn hip en net zo vaak onnoemelijk saai.
Of neem nou mijn winkeltochtje vorige week. In Friedrichshain zijn vegetarische schoenen te krijgen. Prenzlauer Berg is inmiddels helemaal hip, net als veel winkels daar. Kreuzberg 61 (rond de Mehringdamm) is multiculti, de Bergmannstrasse bijvoorbeeld is een kleine versie van Istanbul. En Kreuzberg 36, rond de Oranienstrasse en Kottbusser Tor, is dreigender. Nog meer multiculti, met dito winkels, maar ook zichtbare drugshandel en zowel extreem-links als extreem-rechts.
Opgepoetst is anders, daarvoor heb je Potsdamer Platz en de Friedrichstrasse. Iedere wijk heeft zijn eigen sfeer, zijn eigen mensen en zijn eigen verborgen plekjes en subculturen. Alle grote attracties heb ik inmiddels wel gezien (zie dit zelfgeschreven gidsje). Maar ook na het zesdaagse bezoek van vorige week is van verzadiging gen sprake. In Berlijn is elke dag weer wat te doen. Bis zum nächsten Mal!