Wat maakt een festival nou zo bijzonder? Voor mij is het antwoord: sfeer. Lowlands is alleen al door de kunstige aankleding en het relaxte publiek een heerlijk wereldje op zich, waar ‘wij’ Lowlanders ons één keer per jaar kunnen terugtrekken. Werchter blinkt uit in eenvoud en Belgische gemoedelijkheid, hoe cliché dat ook mag klinken. Maar wat maakt een afzonderlijke editie van een festival nou bijzonder? Waarom herinneren we ons Lowlands 2005 nog, bijvoorbeeld?
De gouden combinatie is volgens mij één of twee topacts die een onvergetelijke prestatie weg zetten, plus de ontdekking van een nog niet zo bekende band. Op Lowlands 2005 speelde bijvoorbeeld superster Nick Cave scheuren in de tent, en blonk nieuwkomer Arcade Fire enorm uit. Van Werchter 2005 herinneren we ons vooral nog de cabaret-rock van The Dresden Dolls.
Daarom heb ik met aandacht vooral het programma in The Pyramid Marquee op Werchter 2008 bekeken. En, in tegenstelling tot anderen jaren, ben ik ook nog toegekomen aan het downloaden en beluisteren van enkele veelbelovende artiesten. Hier alvast een klein voorproefje:
Hercules and Love Affair: New Yorkse neodisco. Denk een beetje aan Bronski Beat, maar dan minder uitbundig. Leuk om naar te luisteren, niet briljant. Opvallend is de zanger: Antony Hegarty, die bij zijn band Antony & The Johnsons grossiert in melodramatische liedjes, gebruikt hier vooral de lijzige kant van zijn stem.
Galactic: gaat een live-sensatie worden. Crossover tussen funk en rap. Zeer toegankelijk, helemaal gemaakt voor het podium. Gegarandeerde publieksfavoriet, al vraag ik me nog af hoe zwaar het muzikaal allemaal is.
MGMT: het duo uit Brooklyn presenteert op Oracular Spectacular een aantal fijne melodietjes. Beetje hippe, beetje disco, een hutspot kortom. De nummers variëren van zeer sterk en hitgevoelig (Time to pretend) tot landerig en ongeïnspireerd. Maar live schijnt het helemaal geweldig te zijn.
