Trentemoller is toekomst van dance

De vertaling van elektronische muziek naar een podium is vaak een moeizame. Wat mannetjes achter een batterij keyboards en mixtafels, meer gebeurt er niet. Hoe anders was dat bij Trentemoller, donderdag in Paradiso.

De Deen koos er vorig jaar voor om niet meer te deejayen, maar met een liveband te gaan spelen. Een gewaagde beslissing: er zijn nauwelijks geslaagde acts te noemen die voor hem de stap maakten. Faithless, en Junkie XL ten tijde van Saturday Teenage Kick. Maar dan hebben we het over groepen met een charismatische voorman die met hun stemmen een groot deel van het geluid bepalen. Daardoor benaderen ze het geluid van veel rockbandjes en konden ze de oversteek maken naar een groot publiek.
Anders Trentemoller is echter een geluidskunstenaar. Geen liedjes, maar elektronica die het ene momment zachtjes dobbert, het andere moment heftig stuitert. Electro, two-step, dub, you name it: de punker onder de deejays doet het.
Net als collega’s als Underworld en Chemical Brothers moesten zijn optredens het tot vorig jaar qua visuele aantrekkingskracht vooral hebben van spektaculaire videobeelden. Die waren in Amsterdam nog steeds prominent aanwezig, maar door de aanwezigheid van een drummer en gitarist was ook op het podium zelf genoeg te doen.
Trentemoller zelf stond uiteraard in het midden, te draaien aan allerlei knopjes. De basis was voorgeprogrammeerd, maar de andere helft ontstond ter plekke. Daarmee onderscheidde de Deen zich enorm van de concurrentie. Niet alleen zijn zijn composities spannender en afwisselender dan andere trendsetters, door de live drums en gitaar kreeg het geluid veel meer kracht dan normaal. Er gaat nog steeds niets boven het geluid van een echte kick-drum.
Je overgeven aan Trentemoller was dus onontkoombaar. Geraffineerd bouwde Trentemoller zijn vijf kwartier durende set op, toewerkend naar de dansbare hoogtepunten. Het enige dat op het optreden viel aan te merken was dat de toegift na twee minuten wel heel plots stopte. Het leek alsof hij van Paradiso precies om elf uur moest stoppen, zo abrupt was het einde. Maar ach, voor het zingen de kerk uit doet vaak naar meer verlangen. Laat maar komen, dat festivalseizoen.