Type and press Enter.

Juno: lichtvoetig over abortus

De abortusdiscussie is er in Amerika letterlijk eentje van leven of dood. Abortusartsen worden regelmatig fysiek aangevallen, de ProLife-beweging bedient zich niet louter van verbale argumenten. Waaruit maar weer eens blijkt hoe groot de invloed van de christelijke gemeenschap is op de publieke opinie.

Juist daarom is Juno zo bevrijdend om te zien. Geen moralistische discussies. Geen voor of tegen. De zestienjarige Juno, ongewenst zwanger na haar eerste seksuele ervaring met haar nerdy vriendje Paulie Bleeker, wil eerst abortus laten plegen. Maar nadat ze haar in de kliniek gratis condooms met een smaakje geven en de sfeer daar helemaal niet bevalt, draait ze om. Ze besluit om haar kind weg te geven en vindt in een huis-aan-huis-blad geschikte ouders.

In Juno zijn die grote-mensen-thema’s heel ongecompliceerd. Vooral omdat Ellen Page, in haar vertolking van Juno, de film een heerlijke lichtvoetigheid meegeeft. Ze is recht voor haar raap, met prachtige oneliners. Juno is een coming-of-age, maar dan op een komische manier. Schaamteloze feelgood, maar zo ontwapenend gebracht dat het moeilijk is om niet voor Juno te vallen. Terecht dus, die ene Oscar.