Het eerste boek van Harry Potter was een dikke tweehonderd pagina’s. De film duurde bijna drie uur. Deel vijf van de boekenreeks telde ruim vijfhonderd bladzijden. De pas uitgebrachte rolprent (Harry Potter and the Order of the Phoenix) duurde iets meer dan twee uur.
Nou zijn er best redenen aan te voeren waarom het eerste deel lang duurde. De personages moesten geïntroduceerd worden, net als de verschillende locaties in de wondere tovenaarswereld. In deel 5 hoeft regisseur David Yates dat niet meer te doen. Ook de keuze om veel details die in het boek wel voor komen weg te laten, valt te billijken. Anders zou het geheel tamelijk ononverzichtelijk worden.
Maar daarbij is scenarist Michael Goldenberg, die de vaste schrijver Steve Cloves voor één keer verving, wel vergeten een rode draad aan te brengen. Van veel spanningsontwikkeling of verdere uitdieping van personages is in The Order of the Phoenix geen sprake. De film is een aaneenschakeling van bijna op zichzelf staande scènes. Geen diepere lagen. Maar aan het eind wel een moralistische ontknoping, die het boek juist ontbeert. Een overbodige ingreep, omdat die de film niet sterker maakt. Al is het een geldig excuus dat het boek de zwakste is in de hele serie tot nu toe, en dat geldt nu dus ook voor de film.