Ik geloofde de verhalen nooit zo over weblogs. Dat daar het nieuws echt het snelste gaat. Maar inmiddels weet ik wel beter. Het weblog is wat vroeger de roddels van de straat waren. De geruchten, de feiten en de levensverhalen: ze zijn tegenwoordig bijna allemaal op het internet te vinden. Ik hoop nu zelf daarvan het bewijs te leveren.
Deze week gaf het organisatiebureau van het WK 2006 in Duitsland een juichend persbericht uit. De tweede fase van de voorverkoop was weer een enorm succes. En liefhebbers konden nog steeds teamseries kopen voor maarliefst 81 landen.
Klinkt mooi. Maar bij die 81 landen gaat het om Mali, Bolivia of andere ploegen die geen enkele kans maken zich te kwalificeren voor het WK. Een mooie wassen neus dus.
Nog veel erger was het dat het persbericht met geen woord repte over problemen die fans hadden om kaarten te bestellen. Ik had grote problemen en ik zal niet de enige geweest zijn.
Wat er aan de hand is? In februari en maart konden mensen al kaartjes bestellen, onder andere zogenaamde team series. Daarmee kun je alle wedstrijden van je land naar keuze volgen, mits ze zich kwalificeren voor het WK. Als het elftal tijdens het wereldkampioenschap uitgeschakeld wordt, reis je als supporter mee met de overwinnaar.
Best leuk, dus deed ik een gooi naar kaartjes voor het Nederlands elftal. Alle aanvragen gingen begin april de computer in voor een loting. Helaas, ik had pech, zoals het gros van de aanvragers uit de eerste fase.
Vanaf afgelopen dinsdag konden er weer team series besteld worden. Niet voor Oranje, Brazilie of Duitsland bijvoorbeeld, die waren allemaal al weg. Maar de potjes van Marokko of Tsjechie leken me ook best leuk. En deze keer gingen ze weg volgens het principe: wie het eerst komt, wie het eerst maalt.
Dat de server soms plat ging vanwege de grote belangstelling, dat wil ik de organisatie nog best vergeven. Maar nadat ik meerdere malen door het systeem heen kwam en kaartjes leek te bemachtigen, liep ik elke keer stuk op de orderbevestiging. Elke keer weer gaf het systeem de melding dat ik al eerder kaartjes had aangevraagd. En dat dus nu niet meer mocht doen.
Tja. Daar sta je dan, met je goede gedrag. Iedereen die in de eerste fase geen kaartjes wist te bemachtigen, mag namelijk wel degelijk een nieuwe gooi doen naar kaarten in die tweede fase. Het staat zelfs expliciet onder de FAQs op de website. Maar het systeem accepteert de boekingen niet. En het vervalsen van gegevens kan niet, omdat je een paspoortnummer en geboortedatum op moet geven.
Uiteraard ben ik meteen gaan klagen bij de organisatie. Niet telefonisch, dat kan niet. Keurig via de daartoe bestemde webformulieren. Op de eerste vijf klachten kreeg ik twee keer een standaard antwoord, waaruit bleek dat ze de klacht amper gelezen hadden. Het was druk, mijnheer, daarom had u problemen, zo was de verklaring. En er waren nog genoeg tickets, voegden ze daar aan toe.
Ja, tickets voor Mali, niet voor Marokko of andere landen die zich nog kunnen kwalificeren. Met de drukte hebben mijn problemen ook niets van doen, het is gewoon een fout in de programmatuur. Vandaag is de zesde klacht de deur uit gegaan. Hopelijk dringt het nu wel tot ze door wat er aan de hand is. En komen ze op de proppen met een fatsoenlijke oplossing.